Panakip butas, past time at rebound. Bow.

Naniniwala ka sa mga sinasabi niya, yung napapasaya mo siya. Pinaparamdam niya na mahalaga ka. Naisip mo ba kung bakit? Kasi wala yung mahal niya at ikaw ang available na papalit sa pwesto pansamantala. Ang sakit diba? Yung magiging sweet lang siya sayo kasi nabobored siya, kasi wala yung taong mahal niya. Ang sakit kapag nalaman mong ginawa ka lang past time, rebound, o panakip butas ng isang tao. Yun bang, sineryoso mo talaga siya. Minahal mo ng sobra. Ginawa ang lahat para maiparamdam sa kanya na mahal na mahal mo siya. Tapos sa isang iglap, malalaman mo na hindi ka pala talaga niya mahal. Pinagkatuwaan ka lang. Pinagpustahan. Ang sakit. Sobra. Sa sobrang sakit, parang gusto mong magmura. Gusto mong makapatay. Ang sarap iiyak e. Kapag pumatol ka sa iba kahit alam mong mahal mo pa siya. Lolokohin mo lang siya, pati narin ang sarili mo. Maghahalucinate ka na siya yun mahal mo kahit hindi naman siya. Hahanapin mo sa present mo ang mga ginagawa sayo ng past mo. Palagi mo silang icocompare at maaring dumating sa point na iwan mo si Present mo dahil marerealize mo na si Past talaga ang mahal mo at hindi si Present.

Pangit man maging panakip butas pero minsan mas gugustuhin natin na maging ganon sa taong mahal natin para kahit papano makakita tayo ng pag-asa at masasabi mo na sa kahit panandaliang panahong naging panakip butas ka ay naramdaman mo na kahit papano minahal ka ng taong mahal mo kahit pa tayo lang nagiisip na nasusuklian yung nabibigay nating pagmamahal. 

Ganun naman talaga eh, may mga taong lalapit sayo dahil may kailangan. Hindi dahil sa ikaw ang mahal nila kundi dahil, alam nilang lagi kang nandyan na sasaluhin sila kapag nalulungkot sila. Yun ang masakit dun eh, pero ikaw aakalain mo na importante ka sa kanya kaya kapag dumating yung oras na sasabihin na yung totoo, masasaktan ka ng sobra.